خدمت کردن تنها به حرف نيست عمل کجاست؟ عبدالله مرحومی ۷۷ ساله، اتنها مشتی نمونه خروار از اين قبيل افراد مظلوم ،زحمتکش و بی پناه است که هيچ کدامشان به اندازه اين رفتگر پير خوش شانس نيستند که موضوع شان رسانه ای شود و حساسيت جامعه و مسوولان را برانگيزد.
 |
| سرت سلامت بابای خوبِ شهر من |
خبرنگاران سبز/جامعه:
در پی انتشارگزارش هايی درباره پيرترين رفتگر تهران که در سن ۷۷ سالگی بزرگترين آرزويش بازنشستگی و داشتن يک سرپناه بود، محمد باقر قاليباف شهردار تهران در اقدامی خدا پسندانه دستور داد اين رفتگر که هم اکنون در بيمارستان بستری است ، بازنشسته و خانه ای در شهر خودش سنندج برای وی تهيه شود. همچنين شورای شهر نيز اعلام کرده است که کل هزينه درمان وی را پرداخت خواهد کرد.
اما بايد به مسئولين نظام اسلامی و رئيس دولت عوام فريب گفت: خدمت کردن تنها به حرف نيست عمل کجاست؟ عبدالله مرحومی ۷۷ ساله، اتنها مشتی نمونه خروار از اين قبيل افراد مظلوم ،زحمتکش و بی پناه است که هيچ کدامشان به اندازه اين رفتگر پير خوش شانس نيستند که موضوع شان رسانه ای شود و حساسيت جامعه و مسوولان را برانگيزد.
لذا به نظر می رسد لازم باشد پرونده تمام کسانی که مانند اين شخص در شهرداری و جاهای ديگر مشغول به کار هستند ، از طرف مسوولان مربوطه مرور شود تا نيازی نباشد بعد از رسانه ای شدن مورد به مورد مصاديق (که هميشه هم اتفاق نمی افتد) فکری به حال افراد شود.
هم اکنون ، هزاران کارگر در شرکت هايی که طرف قرارداد شهرداری ها و دولت هستند ،با حداقل حقوق و بدون مزايا و بی هيچ امنيت شغلی مشغول به کار هستند و حق و انصاف و عدالت ايجاب می کند يک بازنگری اساسی در اين باره صورت گيرد ، چه آن که اين شرکت های پيمانکار ، دريافتی های کلانی از دولت يا شهرداری ها دارند ولی بخش ناچيزی از آن را به کارگران خود می پردازند که در واقع استثمار مدرن و باکلاسی است که همچنان جريان دارد.
در پی انتشارگزارش هايی درباره پيرترين رفتگر تهران که در سن ۷۷ سالگی بزرگترين آرزويش بازنشستگی و داشتن يک سرپناه بود، محمد باقر قاليباف شهردار تهران در اقدامی خدا پسندانه دستور داد اين رفتگر که هم اکنون در بيمارستان بستری است ، بازنشسته و خانه ای در شهر خودش سنندج برای وی تهيه شود. همچنين شورای شهر نيز اعلام کرده است که کل هزينه درمان وی را پرداخت خواهد کرد.
اما بايد به مسئولين نظام اسلامی و رئيس دولت عوام فريب گفت: خدمت کردن تنها به حرف نيست عمل کجاست؟ عبدالله مرحومی ۷۷ ساله، اتنها مشتی نمونه خروار از اين قبيل افراد مظلوم ،زحمتکش و بی پناه است که هيچ کدامشان به اندازه اين رفتگر پير خوش شانس نيستند که موضوع شان رسانه ای شود و حساسيت جامعه و مسوولان را برانگيزد.
لذا به نظر می رسد لازم باشد پرونده تمام کسانی که مانند اين شخص در شهرداری و جاهای ديگر مشغول به کار هستند ، از طرف مسوولان مربوطه مرور شود تا نيازی نباشد بعد از رسانه ای شدن مورد به مورد مصاديق (که هميشه هم اتفاق نمی افتد) فکری به حال افراد شود.
هم اکنون ، هزاران کارگر در شرکت هايی که طرف قرارداد شهرداری ها و دولت هستند ،با حداقل حقوق و بدون مزايا و بی هيچ امنيت شغلی مشغول به کار هستند و حق و انصاف و عدالت ايجاب می کند يک بازنگری اساسی در اين باره صورت گيرد ، چه آن که اين شرکت های پيمانکار ، دريافتی های کلانی از دولت يا شهرداری ها دارند ولی بخش ناچيزی از آن را به کارگران خود می پردازند که در واقع استثمار مدرن و باکلاسی است که همچنان جريان دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر