با توجه به اين شرايط موجود که اجبارا کسی بايد در زندان باشد، خواستار اين هستيم که حداقل حقوق اوليه زندانی اعم از ملاقات، تلفن و … رعايت بشود تا خانواده از وضعيت سلامتی زندانی باخبر باشند. من اين درخواست را به خاطر خانواده های هميشه نگران دارم نه فقط برای خودم.
خبرنگاران سبز/حقوق بشر:
منصور اسانلو رييس سنديکای کارگران شرکت واحد در تير ماه سال ۸۶ توسط ماموران امنيتی در تهران بازداشت و به اتهام هايی مانند اقدام عليه امنيت ملی به پنج سال زندان محکوم شد که با اتمام محکوميت پنج ساله اش بايد مرداد ماه امسال از زندان آزاد می شد اما دوران بازداشت اش را جزو محکوميت وی حساب نکرده اند و براين اساس محکوميت پنج ساله وی نه در مرداد ماه که دی ماه امسال به پايان می رسد که اين باعث شده است وی همچنان در زندان رجايی شهر در بازداشت به سر ببرد. اما اين همه داستان نيست. پيشاپيش مسوولان امنيتی برای وی پرونده جديدی ساخته و او را دوباره به يکسال زندان محکوم کرده اند.خانواده اسانلو بعد از اتمام محکوميت پنج ساله همچنان بايد وی را پشت ميله های زندان ببينند.
متن اين مصاحبه به شرح زير است:
خانم اسانلو، به نظر می رسد دوره حبس پنج ساله همسرتان بايد تمام شده باشد و يا به زودی تمام شود. آيا به آزادی ايشان در روزهای پيش رو اميدواريد؟
اين اخبار را از کجا اعلام می کنند!
با توجه به اتمام پنج سل حبس عرض کردم.
بله، خواهش می کنم. ايشان با احتساب ايام بازداشت بايستی مرداد ۹۰ آزاد بشوند. منتهی طبق پرينت سازمان زندانها، ايام بازداشت درنظر گرفته نشده و بنابراين به نظر می رسد که ايشان ۱۷ دی محکوميت ۵ ساله شان تمام شود و ۱۸ دی محکوميت يک ساله و جديد ش شروع می شود. ما اعتراض کرديم و برای دادستان و اجرای احکام نامه نوشتيم اما هنوز به ما جوابی داده نشده است.
در مورد محکوميت يک ساله آقای اسانلو بيشتر توضيح می دهيد؟
مسئولين زندان برای ايشان در شعبه يک دادگاه کرج پرونده ای تشکيل دادند که در دادگاه بدوی به يک سال محکوم شدند و در دادگاه تجديد نظر نيز تاييد شد.
اقای اسانلو مدتی برای درمان به بيمارستان منتقل شد؟آيا موفق به درمان شدند؟
بله در ادامه پيگيريهای پزشکان زندان و خانواده، اجازه داده شد که ايشان بدون پابند و دستنبد و به هزينه خانواده در بيمارستان مورد مداوا قرار بگيرد. ما هم ايشان را در يک بيمارستان خصوصی بستری و مورد درمان قرار داديم. البته درمان شان کامل نشده است. برای اينکه باتوجه به شرايط قلبی بايستی درمان مستمر داشته باشند. پزشکان زندان و پزشکی که او را آنژيوگرافی کرده بود گفته بودند بايد در اسرع وقت مورد عمل جراحی قرار بگيرند. منتهی من مدارک را از زندان گرفتم و به چند پزشک مراجعه کردم. روزهای آخر يک تيم پزشکی در يک بيمارستان خصوصی در تهران نظر متفاوتی داشتند که در صورت عمل ريسک بالايی دارد و بنابراين اول بايد دارو تراپی و فيزيوتراپی قلبی انجام شود و اگر نتيجه نداشت بعدا مورد عمل جراحی قرار بگيرند.
شرايط آقای اسانلو در بيمارستان چگونه بود؟ ايا اجازه ملاقات با خانواده و بستگان را داشتند؟و شما در کنارشان بوديد؟
بله. ما به عنوان خانواده در کنار ايشان بوديم البته با محدوديت هايی. آقای اسانلو به لحاظ روحی عالی بودند اما از نظر جسمی ايشان مسلما به آرامش نياز دارند و اينکه به دور از استرس و تحت مراقبت های پزشکی باشند.
چرا با وجود نياز آقای اسانلو به درمان ، دادستان تهران به ايشان مرخصی نمی دهد؟ اخرين پيگيری حقوقی شما چه بوده و چه نتيجه ای داشته است؟
ما همچنان پيگير هستيم و نامه نوشته ايم. اما آقای دادستان تهران اصلا به ما جوابی نمی دهند. هيچ جوابی!
اقای اسانلو در دوره پيش از اعتصاب کنندگان رجايی شهر بودند.ايا همچنان تصميم دارند به اعتصاب گروهی هم بندانش بپيوندند يا با توجه به شرايط حاد جسمانی شان منصرف شده اند؟
ايشان که تازه به زندان برگشته اند و بعد از آن هم ما ارتباطی با ايشان نداشته ايم و ملاقات هم هفته آينده است. ما از اين نظر خبر نداريم.
کلام آخر؟
با توجه به اين شرايط موجود که اجبارا کسی بايد در زندان باشد، خواستار اين هستيم که حداقل حقوق اوليه زندانی اعم از ملاقات، تلفن و … رعايت بشود تا خانواده از وضعيت سلامتی زندانی باخبر باشند. من اين درخواست را به خاطر خانواده های هميشه نگران دارم نه فقط برای خودم.
متن اين مصاحبه به شرح زير است:
خانم اسانلو، به نظر می رسد دوره حبس پنج ساله همسرتان بايد تمام شده باشد و يا به زودی تمام شود. آيا به آزادی ايشان در روزهای پيش رو اميدواريد؟
اين اخبار را از کجا اعلام می کنند!
با توجه به اتمام پنج سل حبس عرض کردم.
بله، خواهش می کنم. ايشان با احتساب ايام بازداشت بايستی مرداد ۹۰ آزاد بشوند. منتهی طبق پرينت سازمان زندانها، ايام بازداشت درنظر گرفته نشده و بنابراين به نظر می رسد که ايشان ۱۷ دی محکوميت ۵ ساله شان تمام شود و ۱۸ دی محکوميت يک ساله و جديد ش شروع می شود. ما اعتراض کرديم و برای دادستان و اجرای احکام نامه نوشتيم اما هنوز به ما جوابی داده نشده است.
در مورد محکوميت يک ساله آقای اسانلو بيشتر توضيح می دهيد؟
مسئولين زندان برای ايشان در شعبه يک دادگاه کرج پرونده ای تشکيل دادند که در دادگاه بدوی به يک سال محکوم شدند و در دادگاه تجديد نظر نيز تاييد شد.
اقای اسانلو مدتی برای درمان به بيمارستان منتقل شد؟آيا موفق به درمان شدند؟
بله در ادامه پيگيريهای پزشکان زندان و خانواده، اجازه داده شد که ايشان بدون پابند و دستنبد و به هزينه خانواده در بيمارستان مورد مداوا قرار بگيرد. ما هم ايشان را در يک بيمارستان خصوصی بستری و مورد درمان قرار داديم. البته درمان شان کامل نشده است. برای اينکه باتوجه به شرايط قلبی بايستی درمان مستمر داشته باشند. پزشکان زندان و پزشکی که او را آنژيوگرافی کرده بود گفته بودند بايد در اسرع وقت مورد عمل جراحی قرار بگيرند. منتهی من مدارک را از زندان گرفتم و به چند پزشک مراجعه کردم. روزهای آخر يک تيم پزشکی در يک بيمارستان خصوصی در تهران نظر متفاوتی داشتند که در صورت عمل ريسک بالايی دارد و بنابراين اول بايد دارو تراپی و فيزيوتراپی قلبی انجام شود و اگر نتيجه نداشت بعدا مورد عمل جراحی قرار بگيرند.
شرايط آقای اسانلو در بيمارستان چگونه بود؟ ايا اجازه ملاقات با خانواده و بستگان را داشتند؟و شما در کنارشان بوديد؟
بله. ما به عنوان خانواده در کنار ايشان بوديم البته با محدوديت هايی. آقای اسانلو به لحاظ روحی عالی بودند اما از نظر جسمی ايشان مسلما به آرامش نياز دارند و اينکه به دور از استرس و تحت مراقبت های پزشکی باشند.
چرا با وجود نياز آقای اسانلو به درمان ، دادستان تهران به ايشان مرخصی نمی دهد؟ اخرين پيگيری حقوقی شما چه بوده و چه نتيجه ای داشته است؟
ما همچنان پيگير هستيم و نامه نوشته ايم. اما آقای دادستان تهران اصلا به ما جوابی نمی دهند. هيچ جوابی!
اقای اسانلو در دوره پيش از اعتصاب کنندگان رجايی شهر بودند.ايا همچنان تصميم دارند به اعتصاب گروهی هم بندانش بپيوندند يا با توجه به شرايط حاد جسمانی شان منصرف شده اند؟
ايشان که تازه به زندان برگشته اند و بعد از آن هم ما ارتباطی با ايشان نداشته ايم و ملاقات هم هفته آينده است. ما از اين نظر خبر نداريم.
کلام آخر؟
با توجه به اين شرايط موجود که اجبارا کسی بايد در زندان باشد، خواستار اين هستيم که حداقل حقوق اوليه زندانی اعم از ملاقات، تلفن و … رعايت بشود تا خانواده از وضعيت سلامتی زندانی باخبر باشند. من اين درخواست را به خاطر خانواده های هميشه نگران دارم نه فقط برای خودم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر